თევზაობით გამორჩეული მდინარეები

საქართველო გამორჩეულია მდიდარი ბუნებით, რაზეც მოწმობს ტბებისა და მდინარეების ოდენობა, ტბების რაოდენობითა და თევზის სახეობის სიმრავლით გამოირჩევა  საქართელოს  დასავლეთი ნაწილი ზღვისპირა ტერიტორია ,სადაც პატარა გუბურაშიც კი ბინადრობს თევზი , მაგ: დაბა ურეკში არსებულ ყოველ ქუჩაზე არსებობს არხი ,რომლითაც  წვიმის წყალი ჩაედინება მდინარეში და შემდეგ ზღაში ,სწორედ ამ არხებში, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს,  ბინადრობენ თვზები ,ერთ-ერთი ასეთი მობინადრე არის კეფალი , რომლის ჰაბიტატს წარმოადგენს ზღვა. დასავლეთ საქართელოში ერთ-ერთი საუკეთსო მდინარე ,რომელიც გამოირჩევა თევზის სახეობათა    არის სუფსა, რომელსაც სათავე აქვს მესხეთის ქედის ჩრდილოეთ კალთაზე მწვერვალ მეფისწყაროსთან, ზღვის დონიდან 2800 მეტრ სიმაღლეზე. ერთვის შავ ზღვას სოფელ წყალწმინდასთან. სიგრძე 108 კილომეტრი, აუზის ფართობი 1130 კვ.კმ. მთავარი შენაკადებია გუბაზეული, ბახვისწყალი, ბარამიძისწყალი, შუთი. სუფსა ერთადერთი მდინარეა, რომელიც გურიის მხარის სამივე მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზე მიედინება. გურიის ქედით გამოყოფილია მდინარე რიონის ხეობისაგან, ხოლო ნასაკირალის სერით მდინარე ნატანების ხეობისაგან. სუფსის ნაპირზე მდებარეობს დაბა ჩოხატაური. შავ ზღვას ერთვის სოფელ წყალწმინდასთან. სუფსაში ბინადრობს თევზის მრავალი სახეობა.ეს არის  თევზების სრული ჩამონათვალი, რომლების მდინარე სუფსაში ბინადრობენ: გველთევზა, გუწუ, ვიმბა, ზუთხი, კალმახი, კაპარჭინა, კარჩხანა, კეფალი, კობრი, ლობანი, ლოქო, ტაფელა, ტობი, ქარიყლაპია, ქაშაპი, ქაშაყი, ქორჭილა, ღორჯო, შამაია, ციმორი, წვერა, ჭერეხი, ხრამული .ამ თევზებს შორის ყველაზე გამორჩეულია ზუთხი, კეფალი, ქარიყლაპია, ქაშაყი,ქაშპი, ქორჭილა და კალმახი , ეს არის იმ თევზების ჩამონათვალი, რომელსაც საქართველოს სხვა მდინარეებში ერთად ვერ შეხვდებით ,  ამ თევზებიდან ,ასევე,გამოვარჩევდი  თევზის ორ სახეობას  ქარიყლაპიასა და ქორჭილას ,რომელთა ოდენობაც არის საგრძნობლად  მცირე საქართველოს ტერიტორიაზე  მობინადრე სხვა თევზებთნ შედარებით. ამის მიზეზი კი ისევ და ისევ ქართველთა დაუდევრობის ბრალია , რადგანაც  მოყვარული მეთევზეები ხშირ შემთვევაში  მცირე ზომის  თევზის დაჭერის შემთვევაში, უკან არ უშვებენ მას და არ აცდიან გაზრდას, მაგ: 100 გრამიანი ქარიყლაპია, საქართელოში უკვე ითვლება ზრდასრულად ,როდესაც თევზის ეს სახეობა იზრდება 10 კილომდე . ამ სახის დაუდევრობას ჩვენ ვხვდებით სხვა სახეობებზეც ,მაგრამ  მათ რიცხვობრიობას ეს, ჯერ არ   შეხებია.

სიმრევლით

                კდიევ ერთი მდინარე ,რომელიც გამორჩეულია თევზის სახეობის სიმდიდრით არის ალაზანი — მდინარე აღმოსავლეთ საქართველოსა და აზერბაიჯანში, ნაწილობრივ მიედინება ამ ქვეყნების საზღვრის გასწვრივ. ალაზნის სიგრძე 390 კმ, აუზის ფართობი — 11 800 კვ.კმ, წყლის საშუალო ხარჯი — 98 კუბ.მ/წმ. საზრდოობა შერეულია, გამოიყენება სარწყავად. ალაზნის მიმდებარე ვაკეები მევენახეობის მუნიციპალიტეტია. სათავე აქვს კავკასიონზე, მწვერვალ დიდი ბორბალოსაღმოსავლეთ კალთაზე. ზემო დინებაში მთის მდინარეა, შემდეგ გამოდის ალაზნის ვაკეზე და იტოტება. ერთვის მინგეჩაურის წყალსაცავს (აზერბაიჯანი). წყალსაცავის აგებამდე ალაზანი პირდაპირ მტკვარში ჩაედინებოდა.

ალაზანში მობინადრე თევზებია : ლოქო, საზანი, ხრამული, ჭანარი, მურწა, წვერა, ქაშაპი, ნაფოტა, ბლიკა, კაპარჭინა, შამაია, გველანა. ამ თვზებს შორის სპორტსმენები გამოყოფენ ალაზნის ლოქოს ,რადგანაც ეს თევზი ამ მდინარეში შედარებით დიდი იზრდება ,ვიდრე საქართველოს სხვა მდინარეებსა თუ ტბებში.  ამ მდინარის  ლოქო იზრდება 10 დან 15 კილომდე ეს არის ზომა ,რომელიც უფრო ხშირად ჭერადია, მაგრამ ყოფილა შემთვევები,როდესაც 15 კილოზე დიდი ზომის ლოქოც დაუჭერიათ, ამ ადგილებშ თევზაობის დროს გასათალისწინებელია ის ფაქტიც ,რომ  ალაზნისმიდამოებში მრავლად ბინადრობენ ქვეწარმავლები და მორიელები ,

                საქართველოში ყველაზე პოპულალური მდინარე არის მტკვარი ამიერკავკასიის უდიდესი მდინარე, სათავე აქვს თურქეთში 2742 მ-ზე, ყიზილ-გიადუკის მთის აღმოსავლეთ კალთაზე. ერთვის კასპიის ზღვას აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე. სიგრძე 1515 კმ, აუზის ფართობი 188 ათ. კმ². საქართველოში მოქცეულია მტკვრის შუაწელის 400 კმ მონაკვეთი. მტკვარი ყველაზე გრძელია აზერბაიჯანში, სადაც მისი სიგრძე 906 კმ-ს უდრის.

დაახლოებით

ეს მდინარე ქართველებისათის და კერძოდ თბილისელებისათის არის პოპულალური, რადგანაც მდებარეობს  ქალაქის ცენტრში და მისადგომად არის ძალიან მოსახერხებელი ქალაქელისათვის. მტკვარში ბინადრობს: ჭანარი, მურწა, ნაფოტა, წვერა, კარჩხანა, კობრი ,ლოქო ეს არის  თევზის სახეობები ,რომლებიც ზოგადად ბინადრობენ ამ მდინარეში მაგრამ ქალაქის ცენტრში მეთევზეები ძირითადად იჭერენ  ჭანარს, მურწას, ნაფოტასა და კარჩხანას, ხოლო დანარჩენ სახეობებს ქალაქ გარეთ , ზოგის აზრით, ეს მოვლენა იმიტომ ხდება,რომ მტკვარში ჩაედინება მთლიანი ქალაქის კანალიზაცია და არის ძალიან დაბინძურებული  საშენი მასალითა და ნაგვით, ეს ფაქტორი კი უარყოფითდ მოქმედებს მდინარის ეკოსისტემაზე , ამ პირობებიდან გამომდინარე  ზოგი მეთევზე უპირატესობას ანიჭებს ქალაქ გარეთ თევზაობას, ამ სურვილს ამძაფრებს ისიც ,რომ ნაგვის არსებობა მდინარეში საგრძნობლად აძნელებს  თევზაობას ,რადგანაც ხშირია ძუის ჩაწყვეტა, და ანკესის გატეხვა.  ქალაქ გარეთ მეთვზენი უპირატესობას ანიჭებენ რუსთავისა და მცხეთის  მხარეს არსებლ მტკვრის  ნაწილს ,რადგანაც არის  დაწმენდილი და არ არის დაბინძურებული.

 წყარო